Dziś świętowaliśmy Dzień Patrona Miasta Jarosławia. Uroczysta msza w klasztorze oo. Dominikanów i koncert zespołu GGDuo

Podczas mszy świętej wspomniano postać bł. Michała Czartoryskiego OP.

Wspominamy dzisiaj tego, który zdał egzamin w swoim życiu na szóstkę. Zdał egzamin swojej wiary. Jest dla nas wzorem i przykładem do naśladowania. Oddał życie za drugiego człowieka, nie pozostawił innych samych w piwnicach. Trwał z nimi do końca. Jedna chwila, do której przygotowywał się całe życie, nawet o tym nie wiedząc. To, jakim był człowiekiem, wszystkie swoje wartości zawdzięcza po części rodzicom. W domu bł. Michała Czartoryskiego w Pełkiniach panowała radość, posłuszeństwo, religia oraz patriotyzm. Dom Czartoryskich, mimo iż byli arystokracją, był otwarty wszystkich. Kaplica, którą mieli w swoim pałacu, była otwarta dla innych ludzi. Każdy mógł przyjść się tam pomodlić. Dzieci Czartoryskich od małego miały swoje obowiązki. Kształtowano w nich odpowiedzialność za siebie i za innych. Bł. Michał Czartoryski był człowiekiem, który budził respekt. Wymagał wiele od siebie i od innych. Jego wychowankowie wspominali go po wojnie jako osobę, która była bardzo stanowcza. Był surowy i poważny, ale w tym wszystkim była pewna łagodność i serdeczność. Ta wielka próba, przed którą postawił go Bóg i z której zdał egzamin, nie dokonała się w jednej chwili. To był też moment jego wzrastania i dojrzewania do tej decyzji, w której był gotowy poświęcić życie. Wszystko to po części zawdzięcza wartościom, które wyniósł z domu rodzinnego

- wygłosił proboszcz o. Jacek Skupień

Po wkroczeniu oddziałów niemieckich cywile oraz sanitariuszki zostali wyprowadzeni z piwnic i mogli opuścić miasto. Ojciec Michał był gorąco zachęcany przez przyjaciół, aby zdjął habit i w cywilnym ubraniu wyszedł ze szpitala. Nie przyjął tych propozycji i jedynie, jak przekazał jeden ze świadków, "łagodnie uśmiechnął się i powiedział, że szkaplerza nie zdejmie i rannych, którzy są zupełnie bezradni i unieruchomieni w łóżkach nie opuści".

Niemcy zatrzymali go w szpitalu. Około godziny 14. dnia 6 września w szpitalnym pomieszczeniu został rozstrzelany wraz z ciężko rannymi powstańcami, z którymi pragną pozostać. Później ciała zabitych wywleczono na barykadę, oblano benzyną i podpalono. Ocalałe resztki pochowano tymczasowo na podwórzu pobliskiego domu. Kiedy w rok później przeprowadzono ekshumację zwłok w celu przeniesienia ich do wspólnego grobu powstańców na Woli, ciała o. Michała już nie rozpoznano.