W 50. rocznicę śmierci ks. Wojciecha Lewkowicza. Koncert "Idziesz przez wieki" w Kańczudze [WIDEO, ZDJĘCIA]

W programie były prawykonania utworów muzyki sakralnej autorstwa ks. Wojciecha Lewkowicza w wykonaniu Chóru Akademickiego Uniwersytetu Rzeszowskiego pod dyr. Katarzyny Sobas, Chóru Michael z Kańczugi pod dyr. Huberta Hadro oraz solistów: Natalia Darkowska (sopran), Bogumiła Kutacha (sopran), Michał Dziki (organy). Prowadzącą była Barbara Kalińska. Podczas wydarzenia, piękną przemowę wygłosił starosta przeworski Bogusław Urban.

Równolegle z tym wydarzeniem, w Kolegiacie Jarosławskiej również odbył się "Nie byle jaki" Kwartet Wokalny, który miał uczcić pamięć ks. Wojciecha Lewkowicza:

Wojciech Ignacy Lewkowicz ur. się 11 marca 1901 r. w Kańczudze. W 1921 r. ukończył Gimnazjum w Przemyślu a następnie odbył studia teologiczne w Seminarium Duchownym w Przemyślu, 29 VI 1925 r. otrzymał święcenia kapłańskie w przemyskiej katedrze. Już w czasie nauki seminaryjnej wykazywał ogromne zdolności muzyczne, prowadził m.in. chór seminaryjny oraz podjął pierwsze próby kompozytorskie tworząc autorskie opracowanie mszy.

Po święceniach został mianowany prefektem tzw. Małego Seminarium i wykładowcą śpiewu gregoriańskiego w Seminarium Duchownym. Od 1926 r., przez rok pełnił posługę wikariusza w parafii w Mościskach. Następnie w 1927 r. został skierowany na studia muzyczne do Papieskiej Wyższej Szkoły Muzyki Sakralnej w Rzymie (późniejsze Pontificio Istituto di Musica Sacra) i Kirchenmusikschule w Ratyzbonie gdzie kształcił się w zakresie śpiewu gregoriańskiego, kompozycji muzyki, gry organowej i dyrygentury muzycznej.

Po powrocie do Polski w 1929 r. został mianowany wikariuszem w katedrze przemyskiej jednocześnie pracował w Seminarium Duchownym i prowadził chór klerycki. Od września 1930 r. był dyrygentem chóru męskiego katedry przemyskiej, który następnie przekształcił w chór chłopięco-męski. Po wybuchu II wojny światowej pozostawał w okupowanym Przemyślu do 1940 r. Po przedostaniu się na stronę niemiecką objął parafię w Jarosławiu.

W 1944 r. powrócił do Przemyśla, gdzie na nowo zorganizował chór katedralny i prowadził eksperymentalne klasy muzyczne w szkole podstawowej przy ul. Sienkiewicza. W 1948 r. wyjechał z Przemyśla ostrzeżony przed aresztowaniem przez UB. Ukrywał się do 1955 r. pod zmienionym nazwiskiem Władysław Jankowski. Po aresztowaniu przez kilka miesięcy przebywał w areszcie w Przemyślu po czym został zwolniony 12 sierpnia 1955 r. (po październiku 1956 r. został zrehabilitowany). Do diecezji już nie powrócił. Został rezydentem przy parafii Nawrócenia św. Pawła w Warszawie, formalnie pozostając kapłanem diecezji przemyskiej. W tym czasie rozpoczął aktywną działalność muzyczną i organizatorską.

Piastował obowiązki wykładowcy w nowopowstałym instytucie muzykologii kościelnej na KUL, w Wyższym Seminarium Duchownym Ks. Pallotynów w Ołtarzewie oraz wykłady dla sióstr organistek w Międzylesiu. W 1959 r. zorganizował Instytut Muzyki Sakralnej „Musica Sacra” im. św. Piusa X w Warszawie-Aninie. W 1960 r. w diecezji olsztyńskiej, a w 1965 przy Kurii Metropolitalnej warszawskiej zorganizował studium dla organistów. Współpracował z sekcją muzykologii Akademii Teologii Katolickiej. W parafii w której rezydował prowadził chłopięcy zespół śpiewaczy „Schola Cantorum”.

Zmarł 20 sierpnia 1971 r. w Warszawie. Pochowany został na Starych Powązkach.

Jest autorem wielu kompozycji oraz publikacji z teorii muzyki (Harmonia Gregoriańska i Muzyka Sakralna). Wśród kompozycji jego kompozycji znajdują się utwory zarówno wielogłosowe komponowane głównie na potrzeby prowadzonych chórów jak i pieśni religijne zebrane w Śpiewniku parafialnym wyd. w 1961 r. w Olsztynie. Do najbardziej znanych należy Pasja wg św. Mateusza na solistów i chór oraz pieśń wykonywana w Wielki Piątek – Odszedł Pasterz od Nas. W spuściźnie wielogłosowej muzyki wokalnej ks. Lewkowicza dominują msze, motety, kantaty, oratoria, pieśni oraz inne, najczęściej drobne utwory chóralne. Twórczość ta ma zasięg lokalny i obecnie jest znana głównie w kręgach związanych z działalnością muzyczną ks. Lewkowicza, jednakże należy podkreślić jego dokonania i zasługi dla kultury muzycznej Przemyśla i całego kraju. Tym bardziej warto przybliżyć tę postać w przededniu przypadającej w tym roku 50. rocznicy śmierci.

Źródło: Centrum Kulturalne w Przemyślu